Η ιδέα για παιχνίδι και ο θεσμός  για την πόλη μας…..

Όλα ξεκίνησαν το 1988 όταν μία παρέα Ρεθυμνιωτών έπινε το καθιερωμένο καφεδάκι τους στην καφετέρια Ριμόντι στον Πλάτανο. Τα άτομα αυτά είχαν ένα διαφορετικό τρόπο διασκέδασης, διάβαζαν και έλυναν αστυνομικές ιστορίες, έλυναν γρίφους και αίνιγματα.  Ο Νίκος Σειραγάκης θέλοντας να γιορτάσει διαφορετικά τα γενέθλια του, έστησε μαζι με τον Στέλιο Τσιμπούκα και τον Στέλιο Σαλβαράκη ένα παιχνίδι για τους φίλους του αλλά και τους θαμώνες της καφετέριας. Οργάνωσαν ένα κυνήγι θησαυρού όπου η αναζήτηση του θα γινόταν μέσα στην πόλη μας με μία σειρά από γρίφους που έπρεπε να λυθούν σωστά για να οδηγηθούν στον θησαυρό.
Το προτεινόμενο παιχνίδι αμέσως ενθουσίασε όλους,  και έτσι χωρίστηκαν σε ομάδες για να ξεκινήσουν. Εβδομήντα οκτώ άτομα πήραν μέρος που χωρίστηκαν σε δέκα ομάδες  και αφού επιστρατεύτηκαν αυτοκίνητα, μηχανάκια και ποδήλατα το παιχνίδι ξεκίνησε. Η ιδέα κρίθηκε από όλους πολύ καλή , ευτυχώς για εμάς, και έτσι συμφώνησαν να επεκταθεί και να συνεχιστεί το κυνήγι .

Την ίδια χρονία 1988 τη σκυτάλη πήρε η δημιουργική ομάδα του ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης ΤΕΑΜ FM, μετά από πρόταση -  εισήγηση του Γιώργου Μαρκουλάκη με αποτέλεσμα το παιχνίδι να συνεχιστεί στον ΤΕΑΜ FM και το 1989. 

Νικητές και των δύο αυτών παιχνιδιών( γνωστά σαν ανεπίσημα ) ήταν οι ΓΑΛΑΤΕΣ.

Δυστυχώς απο το κυνήγι του ΡΙΜΟΝΤΙ δεν έχουμε παρά μόνο δύο γρίφους  να σας παραθέσουμε γιατί όπως καταλαβαίνετε, ούτε οι τότε δημιουργοί αυτού του παιχνιδιού μπορούσαν να φανταστούν ότι η ιδέα τους για παιχνίδι θα είχε τέτοια συνέχεια και απήχηση στους, ανεξαρτήτου ηλικίας, Ρεθυμνιώτες. Ένας γρίφος ήταν, ένα χαρτί με δυσανάγνωστα γράμματα και στο τέλος υπήρχε μία υπογραφή που παρέπεμπε στο εφημερεύον φαρμακείο και ο δεύτερος που έχουμε έλεγε « Αν έχεις τύχη θα βρείς τα τείχη και αν έχεις κώλο θα βρεις το...» Ο γρίφος αυτός παρέπεμπε στον θόλο της Φορτέτζας.

Ο γρίφος του θησαυρού ήταν ένα κείμενο που μέσα από την αποκρυπτογράφησή του έβρισκαν ένα αριθμό τηλεφώνου που δεν ήταν άλλος από τον αριθμό τηλεφώνου της καφετέριας Ριμόντι, όπου καλώντας στο νούμερο αυτό, τους έλεγαν να πάνε στην καφετέρια για την παραλαβή του θησαυρού.

Εμείς με την σειρά μας σαν Ρεθυμνιώτες και φανατικοί παίχτες θέλουμε να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας στην παρέα αυτή του Πλάτανου αλλά και στον Νίκο Σειραγάκη, για την απίθανη ιδέα τους που όπως έχει αποδειχθεί ,μετά από 20 ολόκληρα χρόνια είναι πλέον θεσμός για την πόλη μας αλλά και ένα μεγάλο βιβλίο Ιστορίας για το μικρό μας Ρέθυμνο. Στα χρόνια αυτά που παίξαμε δια σκεδάσαμε, γελάσαμε, δακρύσαμε από χαρά ή από απογοήτευση για το αν βρήκαμε ή όχι  τον θησαυρό, μάθαμε πολλά για την γενέτειρα μας και για πολλούς συμπολίτες μας, αλλά πάνω από όλα γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα που κάθε χρόνο παίζει και όλο …….και γυροφέρνει γύρω από τον Πλάτανο.

Και πάλι σας ευχαριστούμε...
Πηγή: www.mpoumpounes.gr