Με την ομάδα «Έκατσ’ η Κουτσή Κατσίκα» να πανηγυρίζει την 3η της νίκη στο θεσμό, το 24ο Κυνήγι Θησαυρού πέρασε στην ιστορία με χιλιάδες κυνηγούς ευχαριστημένους που έπαιξαν και τους διοργανωτές «Αμελέτητους» να έχουν φέρει με επιτυχία σε πέρας τη δύσκολη αποστολή τους.

«Τα μπλουζ των ονείρων μας» ήταν το θέμα του φετινού παιχνιδιού και οι 45 ομάδες μπήκαν στη διαδικασία να ξανασμίξουν μετά από πολλά χρόνια χωρισμού ένα ζευγάρι, που η τύχη τους είχε ενώσει με παράφορο έρωτα στα νεανικά τους χρόνια στο Ρέθυμνο αλλά οι συγκυρίες της ζωής τους είχαν χωρίσει και οδηγήσει σε άλλα μέρη του κόσμου, με αποτέλεσμα ο έρωτάς τους να μείνει ανεκπλήρωτος.

Έτσι η «Έκατσ’ η Κουτσή Κατσίκα» ως «Δανάη» κατάφερε και έκλεισε ραντεβού και συνάντησε τελικά τον «Καπετάνιο Γιώργο», ρόλο που είχαν οι διοργανωτές «Αμελέτητοι»,  στο σημείο «Κορυφή» προς την Περιοχή Τρία Μοναστήρια, σε ένα παγκάκι με θέα όλη την πόλη και εκεί να ολοκληρωθεί η διαδρομή των γρίφων και να τελειώσει ένα ωραίο παιχνίδι, το οποίο κράτησε σε εγρήγορση όλες τις ομάδες έως το τέλος.

Χαρακτηριστικό του παιχνιδιού ήταν η ευρηματικότατα.
Γρίφοι στηριγμένοι στην τοπική ιστορία, γρήγοροι ρυθμοί και «έξυπνες» λύσεις, προκάλεσαν έντονο ενδιαφέρον σε όλους τους κυνηγούς, που επιδόθηκαν με μανία στην αποστολή τους και προσπάθησαν να φέρουν αίσιο τέλος στην ερωτική ιστορία, στην οποία είχαν ρόλο πρωταγωνιστή.

ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΧΟΡΟ

Το 24ο Κυνήγι Θησαυρού ξεκίνησε το βράδυ της Παρασκευής στο Κέντρο «Γεράνι Παλλάς». Ήταν ο πιο μεγάλος χορός που έχει δοθεί ποτέ καθώς περίπου 1250 άτομα βρέθηκαν εκεί για να γιορτάσουν την έναρξη του τριημέρου και να πάρουν τα πρώτα στοιχεία για το παιχνίδι που θα ακολουθούσε.

Οι «Αμελέτητοι» παρουσίασαν την ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα. Δύο νέοι, ο Γιώργος και η Δανάη, είχαν ερωτευθεί ο ένας τον άλλο με την πρώτη ματιά. Όμως το 1992 όλα τέλειωσαν ξαφνικά όταν η οικογένεια της Δανάης μετακόμισε από το Ρέθυμνο στο Παρίσι και οι δύο νέοι χώρισαν για πάντα. Η Δανάη έγινε διάσημη ερμηνεύτρια κλασσικού ρεπερτορίου, την οποία μάλιστα οι κυνηγοί «γνώρισαν» μέσα από συνέντευξή της στον Αλέξη Κωστάλα, η οποία προβλήθηκε σε βίντεο. Ο Γιώργος έγινε ναυτικός και γύρισε όλο τον κόσμο. Όμως 22 χρόνια μετά η τύχη ήθελε τους δύο ερωτευμένους να σμίξουν ξανά και μάλιστα ο έρωτας τους να μείνει στην ιστορία!

Οι ομάδες εκείνο το βράδυ πήραν επίσης μία μπλούζα, όπου πάνω ήταν σχηματισμένη μια καρδιά με 21 κάστανα και στο κέντρο της ήταν ο αριθμός που αντιστοιχούσε στη σειρά συμμετοχή τους.

Σε ό,τι αφορά το υπόλοιπο του χορού, καλεσμένος των αμελέτητων ήταν ο γνωστός καλλιτέχνης Τόνυ Σφήνος, ο οποίος μαζί με το συγκρότημα του «PLAYMATE» διασκέδασε τους κυνηγούς με ένα ωραίο πάρτι, όπως αυτά που πραγματοποιούνταν τα χρόνια της δεκαετίας 1980-90, τα νεανικά χρόνια δηλαδή των πρωταγωνιστών του φετινού κυνηγιού.

ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

Στις τρεις το απόγευμα ξεκίνησε η διαδικασία του Σαββάτου. Οι ομάδες έπρεπε να αντιληφθούν, ότι η μπλούζα με τα 21 κάστανα τους οδηγούσε στο κατάστημα «ΚΑΣΤ21» στην παλιά πόλη, γνωστό κατάστημα των 80s του Καστανιά. Εκεί τους περίμεναν οι διοργανωτές και τους παρέδιδαν μία κονσέρβα ΖWAN. Πρώτη ομάδα που πήρε το γρίφο ήταν η «Νάτα Κεφάτα», η οποία είχε πάρει την πρώτη θέση στο διαδικτυακό παιχνίδι και αμέσως μετά τα μέλη της ισοψηφήσασας «Alter Ego». Οι κυνηγοί έπρεπε να κατευθυνθούν στο παλιό κατάστημα SWAN (που συνηθίζονταν να προφέρεται ως ‘σβαν’ από τους τότε θαμώνες) γνωστό στους περισσότερους ίσως ως μετέπειτα «Μήλο». Στους κυνηγούς δινόταν από εκεί ένας τιμοκατάλογος παντοπωλείου με προϊόντα πρώτης ανάγκης τα οποία αντιστοιχούσαν σε συγκεκριμένα «καντάρια αγάπης».

Οι κυνηγοί λοιπόν από εκεί έπρεπε να κατευθυνθούν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο όπου έκαναν και την ανάλογη προσφορά τους ως ομάδες και εκεί τους δινόταν μία ηλεκτρονική διεύθυνση στο youtube. Η διεύθυνση αυτή από τον υποτιθέμενο χρήστη Customs (Τελωνείο) Reth έδειχνε τον Δ. Παπαμιχαήλ από γνωστή ταινία της δεκαετίας του 60 με την απόχη του να τραγουδάει το «να ζήσει η φτωχολογιά». Οι κυνηγοί κατευθύνονταν στο ενετικό λιμάνι στη θέση του τελωνείου όπου και εξελισσόταν το τελευταίο δρώμενο, το ψάρεμα μπουκαλιών διαφορετικού χρώματος με την απόχη. Κάπου εδώ τελειώνει και το Σαββατιάτικο παιχνίδι αφού οι ομάδες με τα μπουκάλια, μέσα στα οποία περιέχονταν το μήνυμα «ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 8, ΣΤΙΣ 8.40 (8:50 ή 9:00 ανάλογα με το χρώμα του μπουκαλιού) WITH YOUR BOTTLE» ήξεραν πια ότι η έναρξη του Κυριακάτικού παιχνιδιού θα λάμβανε χώρα στο παλιό μαγαζί “AFTER EIGHT”. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού του Σαββάτου οι κυνηγοί εξασκούνταν στα βήματα που ήταν αναγκαία ώστε να εξοικειωθούν με το τσεκάρισμα της Κυριακής το οποίο ήταν έτσι σχεδιασμένο ώστε αφού οι κυνηγοί έλυναν τον γρίφο, πήγαιναν στο σημείο της λύσης που έδειχνε η φωτογραφία και από εκεί με συγκεκριμένο βηματισμό έπρεπε να αναγνωρίσουν κάποια συγκεκριμένη φωτογραφία που ήταν και το τσεκάρισμα της ομάδας τους.

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!

Το πρωί της Κυριακής το παιχνίδι ξεκίνησε με διαφορετικό χρόνο για τις ομάδες ανάλογα με το χρώμα του μπουκαλιού που είχαν ψαρέψει την προηγούμενη και στη συνέχεια κατηγοριοποιούνταν σε πέντε διαφορετικούς τρόπους τσεκαρίσματος.
Αυτή ήταν και μία από τις πρωτοτυπίες του παιχνιδιού. Δεν είχαν δηλαδή τα ίδια βήματα τσεκαρίσματος όλες οι ομάδες. Το σημείο ήταν ένα, όμως υπήρχαν διαφορετικές διαδρομές για να πιστοποιηθεί η σωστή λύση και αυτό έθεσε περιορισμούς στις διαρροές και στη μεταξύ των ομάδων ανταλλαγή σημείων και πληροφοριών. Το σύστημα αυτό, εξαιρετικό και ως προς τη σύλληψη αλλά και ως προς την υλοποίηση, άρεσε στις ομάδες, διότι είχαν τη δυνατότητα να βγουν από τα αρχηγεία τους και να ξεχυθούν στα σημεία μετρώντας βήματα και μέτρα.
Μια ακόμα πρωτοτυπία ήταν το παράλληλο παιχνίδι. Στις 10:15 το πρωί οι ομάδες έλαβαν έναν επιπλέον γρίφο, με τον οποίο ξεκινούσε μια άλλη διαδρομή, παράλληλη με το κυρίως παιχνίδι. Η διαδρομή αυτή, εφόσον ολοκληρωνόταν, έδιδε στις ομάδες την ευκαιρία να κερδίσουν ένα joker με την παράδοση του οποίου στους οργανωτές, κέρδιζαν μία παραπάνω θέση στο παιχνίδι καθώς ουσιαστικά τους αφαιρούνταν ένας από τους γρίφους. Οι ομάδες μπορούσαν να επιλέξουν το πότε θα έπαιζαν και αν θα έπαιζαν το joker μέχρι βέβαια το όριο των γρίφων που είχαν θέσει οι οργανωτές.
Τα σημεία που τσεκαρίστηκαν οι ομάδες ήταν συνολικά δεκαεννέα και η κατάληξη του τελικού γρίφου ήταν η ανακάλυψη ενός τηλεφωνικού αριθμού, με το οποίο η Δανάη έδιδε ραντεβού με την Γιώργο. Το σημείο του ραντεβού ήταν ένα παγκάκι στη θέση Κορυφή, πάνω στον Αγιοβασιλειώτικο δρόμο, γνωστό σημείο για τους ρομαντικούς της πόλης μας και κυρίως για τη συνάντηση των ερωτευμένων!
Έτσι ολοκληρώθηκε το 24ο Κυνήγι Θησαυρού με το Γιώργο και τη Δανάη να ξανασμίγουν και την ομάδα «Έκατσε η Κουτσή Κατσίκα» να πανηγυρίζει την 3η της νίκη στον μοναδικό αυτό θεσμό της πόλης μας.

ΤΡΙΑ!

Οι κουδούνες των χαρούμενων «κατσικών» χτυπούν χαρμόσυνα από το απόγευμα της περασμένης Κυριακής.
Μάλιστα τη νίκη τους ακολουθεί και σχετικό ποιηματάκι που έχει ως εξής:
Δύο χιλιάδες δέκα τρία,
του Μαρτίου, τρίτου μήνα
και ημέρα τρία!
Έκατσ’ η Κουτσή Κατσίκα
μ΄αριθμό τριάντα τρία
για να κάνει τα κυνήγια τρία!

ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Η έναρξη της Κυριακής έγινε από παριστάμενους δημοσιογράφους οι οποίοι και παρέδιδαν στους κυνηγούς τα φτερά του έρωτα της ομάδας τους, το βιβλιαράκι τσεκαρίσματός τους και τον φάκελο του πρώτου γρίφου.

Ο πρώτος γρίφος έδειχνε τον ναύαρχο Κουντουριώτη να λέει «ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ» και μία αεροσυνοδός με ντύσιμο τέλους της δεκαετίας του 60 να πατάει του κύκλους της Ολυμπιακής που ήταν στο έδαφος λέγοντας «Ωχ… I am sorry». Λύση του γρίφου ήταν τα παλιά γραφεία της Ολυμπιακής στη Λεωφόρο Κουντουριώτη.

Στους κυνηγούς που έρχονταν για το τσεκάρισμα του 1ου γρίφου στο Δημαρχείο έμπαινε στο χέρι ένα βραχιολάκι – ταυτότητα νεογνού το οποίο είχε ένα καρτελάκι στην πάνω πλευρά του οποίου έγραφε ΑΡΡΕΝ και στην πίσω του 26/11 (ημέρα εορτασμού του Αγ. Στυλιανού). Λύση του δεύτερου γρίφου ήταν η μαιευτική κλινική Κωνσταντινίδη  - Άγιος Στυλιανός.

Ο τρίτος γρίφος ήταν ένα παλιό εισιτήριο μουσείου το οποίο είχε εκδοθεί το 1928 και είχε τη σφραγίδα του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Ρεθύμνου. Λύση του γρίφου ήταν το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην οδό Καστρινογιαννάκη το οποίο μετεξελίχθηκε αργότερα στο γνωστό μας αρχαιολογικό μουσείο.

Ο τέταρτος γρίφος ήταν μια ελαφρώς παραλλαγμένη αφίσα που κυκλοφόρησε το 1928, στην οποία επάνω είχαν τοποθετηθεί ναυτικές σημαίες οι οποίες έβγαζαν αντικαθιστώντας τις με λατινικά γράμματα τη φράση LLOYD TRIESTINO. Λύση του γρίφου τα τότε γραφεία της εταιρείας στο σημερινό κατάστημα savodor δίπλα στο Λύκειο Ελληνίδων.

Ο πέμπτος γρίφος ήταν ένα φωτογραφικό ρέμπους. Έδειχνε διάφορες προσωπικότητες του πολιτισμού και ανάλογα με τη θέση του προσώπου μέσα στη φωτογραφία οι κυνηγοί έπαιρναν ένα συγκεκριμένο αριθμό γραμμάτων από την αρχή, τη μέση ή το τέλος τους επιθέτου του και μετά από τις ανάλογες προσθαφαιρέσεις έβγαζαν την φράση ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΝΕΑ που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο έκτος γρίφος δινόταν με ένα cd στο οποίο τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος με παιδιά και καθοδηγούσε τους κυνηγούς στο 10ο δημοτικό σχολείο στον Τσεσμέ στην οδό Ευκλείδη η οποία είχε ονομασθεί έτσι προς τιμήν του Ευκλείδη Μιχαήλ του οποίου το πραγματικό επίθετο ήταν Σαββόπουλος.

Ο έβδομος γρίφος ήταν ένα παραποιημένο δελτίο εμβολιασμού που απεικόνιζε την Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού και τη Βασίλισσα Όλγα, ιδρυτικά μέλη του πατριωτικού συνδέσμου Ελληνίδων, το οποίο μετεξελίχθηκε σε ΠΙΚΠΑ που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο όγδοος γρίφος δινόταν σε κουτί πίτσας στην κάτω πλευρά του οποίου είχε ένα αυτοκόλλητο που έγραφε «Εγγύηση απόλαυσης πάνω από 80 χρόνια» με ένα μάγειρα που στο καπέλο του έγραφε MAYOR (Δήμαρχος). Στο εσωτερικό του κουτιού ήταν μια πίτσα σχηματισμένη με το ακριβές σχέδιο του δημοτικού κήπου και σε συνδυασμό με το αυτοκόλλητο οδηγούσε εκεί ακριβώς όπου ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο ένατος γρίφος ήταν μια παραποιημένη έκδοση πρωτοσέλιδου Ηρακλειώτικης εφημερίδας του 1939 σε στήλη της οποίας γινόταν ιδιαίτερη αναφορά σε ρεθεμνιώτικο ιατρικό και νοσηλευτικό χειρουργικό επιτελείο. Ο γρίφος οδηγούσε στον γνωστό Ρεθεμνιώτη γιατρό-χειρούργο της εποχής, Μάρκο Μπριλλάκη η οδός του οποίου ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο δέκατος γρίφος δινόταν με ένα cd και περιείχε μία αφήγηση του Κωστάλα, στην οποία δεν υπήρχε καμμία χρονολογική ή ιστορική συνέπεια καθώς η ιστορία που αφηγούνταν ήταν πλασμένη σχεδόν με το σύνολο των τίτλων της ποιητικής συλλογής του Καλομενόπουλου η οδός του οποίου ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο ενδέκατος γρίφος ήταν ένα ρέμπους. Οι κυνηγοί έπρεπε να καταλάβουν ότι κόβοντας κατάλληλα το σχήμα που τους δινόταν προέκυπτε ένα ζάρι το οποίο σε κάθε πλευρά είχε και μία λέξη. Παίρνοντας το κατάλληλο γράμμα από κάθε λέξη ανάλογα με τον αριθμό που απεικόνιζε η πλευρά του κύβου κατέληγαν στη λέξη ΣΚΕΡΟΣ τα παλιά ναυπηγεία δυτικά της Φορτέτζας που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο δωδέκατος γρίφος ήταν μια σουλτανική εγκύκλιος που αναθεμάτιζε το «στρατηγό» που προσπάθησε να κάνει κατάληψη του φρουρίου του. Όπως προέκυπτε από το σύνολο του κειμένου η εγκύκλιος ήταν μια σαφής αναφορά στο γνωστό Γάλλο φιλέλληνα Βαλέστρα ο οποίος έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να καταλάβει τη Φορτέτζα το 1922 με στρατό 3000 ανδρών και στη συνέχεια οι Τούρκοι τον κατακρεούργησαν. Λύση του γρίφου ήταν η πλατεία του χωριού Γάλλου που φέρει το όνομα του προς τιμήν του.

Ο δέκατος τρίτος γρίφος ήταν μια παραποιημένη έκδοση του λογότυπο του αμερικάνικου σταθμού KDAY στο οποίο είχαν προστεθεί οι λέξεις LISTEN-SPEAK-WRITE και υπήρχαν αναφορές σχετικά με το πρόγραμμα του σταθμού στην Ελλάδα τα έτη 2000 και 2008. O γρίφος ήταν λοιπόν μία αναφορά στα ΚΔΑΥ που δημιουργήθηκαν το 2000 και το 2008 μετεξελίχθησαν σε ΚΕΔΔΥ που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο δέκατος τέταρτος γρίφος ήταν μια εικονογράφηση με στρουμφάκια που δούλευαν σε λατομείο. Κάποια από αυτά τραγουδούσαν «ΛΑ ΛΑ ΛΑ» ενώ ο Δρακουμέλ στη γωνία σκεφτόταν «πωπω τι ΜΕΡΑ». Λύση του γρίφου ήταν τα παλιά λατομεία ΛΑΜΕΡΑ πίσω από το σημερινό κτίριο της Εφορίας. Οι κυνηγοί εκτός από τη λύση έπρεπε να προσκομίσουν στο Δημαρχείο και ολοκληρωμένο το παζλ της εικόνας που τους δινόταν μαζί με το γρίφο.

Ο δέκατος πέμπτος γρίφος έδειχνε έναν άνδρα να σχολιάζει μία γυναίκα που έπαιζε πιάνο και να λέει «Ομολογουμένως εξαίρετο ταλέντον εις το κλειδοκύμβαλον η γερόντισσα. Και ο σύζυγος;» Η γυναίκα δίπλα του απαντούσε «Ο σύζυγος; … Αυτός το βιολί του». Λύση του γρίφου ήταν το ζεύγος Γέροντα, το οποίο πέρασε από το Ρέθυμνο και προσέφερε πολλά στη μουσική αναβάθμιση του τόπου μας διδάσκοντας πιάνο και βιολί. Το σημείο ταυτοποίησης του γρίφου ήταν το παλιό ωδείο στο τζαμί Βαλιδέ.

Ο δέκατος έκτος γρίφος ήταν ένα υποθετικό γράμμα ενός πατέρα προς το γιο του με αναφορές εντός για κάποιον ‘Τούρκο’ και τους ξεγιβεντισμένους βοηθούς του -χειρότερους από γενίτσαρους - που προέβλεπε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος στο μέλλον θα κάνει τρομερά πράγματα. Οι αναφορές ήταν σαφείς για τον Φριτς Σούμπερτ (με το παρατσούκλι ‘ο Τούρκος’ που του είχε αποδοθεί λόγω των άπταιστων Τουρκικών που μιλούσε) και τους Έλληνες Σουμπερίτες του που θεωρούνται πια οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της ναζιστικής τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Η εικόνα με το Χάρο πάνω από την Κρήτη και τη Μακεδονία ήταν μια σαφής επίσης αναφορά και στον χαρακτηρισμό του ως δημίου/σφαγέα της Κρήτης και της Μακεδονίας που τον ακολουθεί. Λύση του γρίφου τα γραφεία της κράις κομμαντατούρ όπου και πρωτοεμφανίστηκε ο Σούμπερτ ως διορισμένος διερμηνέας λόγω των πολύ καλών ελληνικών που μιλούσε.

Ο δέκατος έβδομος γρίφος ήταν ένα γράμμα κάποιου φαντάρου από το Αλβανικό μέτωπο προς τη μητέρα του ενώ σημειωμένη με εισαγωγικά εντός του κειμένου ήταν η φράση «Ζωή θα πει προσφορά και προσφορά θα πει ζωή». Η αναφορά ήταν προφανής για την Μαρία Παπαϊωάννου, γνωστή ως Μάνα του Στρατιώτη, της οποίας η πλατεία ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο δέκατος όγδοος γρίφος ήταν μια ελαφρώς παραποιημένη έκδοση της πρώτης σελίδας του λευκώματος του αείμνηστου Ρεθεμνιώτη καλλιτέχνη Νίκου Αλεξίου με τον τίτλο «The End» ο οποίος με το συγκεκριμένο έργο αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας το 2007. Η εικόνα έδειχνε πως είχε γίνει το στήσιμο του έργου του Αλεξίου στη συγκεκριμένη έκθεση το οποίο θύμιζε πλάγια όψη αρχιτεκτονικού σχεδίου κτιρίου. Λύση του γρίφου το σπίτι του Νίκου Αλεξίου.

Ο δέκατος ένατος γρίφος παρουσίαζε μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο υπολογιστή. Μέσα στην οθόνη ήταν μια φράση από ελληνικούς χαρακτήρες που δεν έβγαζε αρχικά νόημα και νότες του πεντάγραμμου ορισμένες εκ των οποίων είχαν μια ελαφρά μετατόπιση σε σχέση με την πραγματική τους θέση. Από το όλο στήσιμο του κειμένου του γρίφου οι κυνηγοί καταλάβαιναν ότι έπρεπε να πάρουν συγκεκριμένα γράμματα από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και με αυτό τον τρόπο προέκυπτε η φράση ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΑ ΓΑΓΑΝΗ  το μαγαζί του οποίου ήταν και η λύση του γρίφου.

Στον εικοστό γρίφο δινόταν στους κυνηγούς ένα μπουκάλι ρετσίνα το οποίο αντί για χάρτινη ετικέτα είχε κολλημένο πάνω του ένα ύφασμα. Ο γρίφος ήταν μια σαφής αναφορά στο κατάστημα που εμπορευόταν έτοιμα ενδύματα τα οποία ήταν κατασκευασμένα από το τότε γνωστό ύφασμα του εργοστασίου Ρετσίνα στην οδό Αρκαδίου που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο εικοστός πρώτος γρίφος ήταν μια συνταγή για γλυκό κουταλιού με Καρπούζι. Οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν αρχικό κεφαλαίο γράμμα Καρπούζι και Φούρνος οδηγούσαν τους κυνηγούς στο Φούρνο Καρπουζάκη που ήταν και η λύση του γρίφου.

Ο τελικός γρίφος είχε ένα χάρτη του Ρεθύμνου με οριζόντιες και κάθετες γραμμές και ερωτήσεις δίπλα του οι οποίες αφορούσαν την ιστορία των πρωταγωνιστών μας, της Δανάης και του Γιώργου. Με τις σωστές απαντήσεις και τις συντεταγμένες από το χάρτη οι κυνηγοί σχημάτιζαν ένα αριθμό κινητού τηλεφώνου και κάπου εκεί τέλειωνε το παιχνίδι μας αφού ο πρώτος που θα έπαιρνε τηλέφωνο καλούνταν να συναντήσει το Γιώργο στο ύψωμα δίπλα στην ταβέρνα Κορφή φέρνοντας μαζί του και τη Δανάη.

ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πέραν των άλλων, το παιχνίδι των Αμελέτητων είχε φέτος και μια άλλη πρωτοτυπία. Μαζί με το κυρίως παιχνίδι παίχτηκε και ένα παράλληλο προαιρετικό παιχνίδι το οποίο όμως έδινε σε αυτούς που το τέλειωναν ένα σημαντικό πλεονέκτημα, αυτό του μπαλαντέρ. Με λίγα λόγια όσοι αποκτούσαν αυτό το πλεονέκτημα μπορούσαν να αποφύγουν κάποιο γρίφο και να παίξουν τον αμέσως επόμενο.

Οι γρίφοι του παράλληλου παιχνιδιού ήταν τρεις. Ο πρώτος γρίφος ήταν ένα υποτιθέμενο γράμμα από κάποιον Νικολή ο οποίος ανησυχούσε για κάποιες ύποπτες κινήσεις και αντιφεγγίσματα στον Κουλέ. Τα στοιχεία που υπήρχαν μέσα στο γρίφο οδηγούσαν τους κυνηγούς στον πύργο του Μαρουλά που ήταν η λύση του γρίφου. Από εκεί έπαιρναν το δεύτερο γρίφο που ήταν τα παράπονα κάποιων Τούρκων σχετικά με την ονομασία του τόπου τους γιατί το όνομα που τους χαρακτήριζε ήταν απαγορευμένο 4 φορές από τη θρησκεία τους. Τα στοιχεία μέσα στο γρίφο ήταν σαφείς αναφορές για τα Μικρά Ανώγεια τα οποία είχαν επί Ενετών την ονομασία Ανώγεια των Χοίρων που ήταν και η λύση του γρίφου. Από εκεί οι κυνηγοί έπαιρναν τον τρίτο και τελευταίο γρίφο του παράλληλου παιχνιδιού που ήταν ένας χιουμοριστικός διάλογος μεταξύ δύο γυναικών μία εκ των οποίων θεωρούσε ότι την είχαν ματιάσει. Ο διάλογος αυτός τελείωνε με τα επικριτικά σχόλια της άλλης γυναίκας που ήταν θεοσεβούμενη προς την πρώτη η οποία προσπαθούσε να λύσει τη ‘γλωσσοφαγιά’ πηγαίνοντας στον Μπεμπέκο και την προέτρεπε να ακολουθήσει τη σύμφωνη με την Εκκλησία μας λύση. Η αναφορά ήταν προφανής για τον Άγιο Κυπριανό, οι ευχές του οποίου καταπατούν τα μάγια και τη γλωσσοφαγιά και ο οποίος διαθέτει κλίτος στην εκκλησία της Παναγίας της Ελευθερώτριας όπου ήταν και η λύση του γρίφου.

Τέλος, οι Αμελέτητοι μας ενημέρωσαν ότι προς τα τέλη της εβδομάδας θα παρουσιάσουν τις αναλυτικές λύσεις όλων των γρίφων τους στην ιστοσελίδα τους με τη δυνατότητα να τις πάρουν οι κυνηγοί σε μορφή pdf για να τις κρατήσουν στο αρχείο τους.

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

Οι ΑΜΕΛΕΤΗΤΟΙ για ένα μήνα μας ταξίδεψαν στην εποχή των 80’s που η αθωότητα είχε άλλο χρώμα και η πόλη μας άλλη μυρωδιά.
Όποτε αναπολούμε αυτήν την εποχή, υποσυνείδητα έρχονται στο μυαλό μας και οι αυθόρμητοι εφηβικοί έρωτες, οι πρώτες καψούρες και οι ντροπαλές προσεγγίσεις.
Σ’ αυτήν την εποχή εκτυλίχθητε η ιστορία μας:
Αυτός και εκείνη... δυο νέοι που όλοι γνωρίζουμε.
Ο Γιώργος και η Δανάη. 
Μια ιστορία αγάπης σαν όλες τις άλλες.
Κάποιοι την έχουμε ζήσει.
Άλλοι την ακούσαμε και σε άλλους... κάτι μας θυμίζει… 
Ο Γιώργος, γεννήθηκε το 1971 παιδί της διπλανής πόρτας, όπως λέμε. Ήταν λεβεντόπαιδο και πολύ έξυπνος. Του άρεσαν τα ταξίδια και διάβαζε πολύ.
Συναντάει τη Δανάη στο λύκειο. Ερωτεύονται αλλά δεν το ομολογούν, αν και στις παρέες τους είναι ολοφάνερο.
Οι γονείς της κοπέλας δε θα συναινούσαν ποτέ σε μια επικείμενη σχέση τους.
Βλέπετε, έχουν μεγάλες προσδοκίες για την κόρη τους και μια τέτοια σχέση θα ήταν εμπόδιο στην εξέλιξή της.
Όταν η Δανάη τελειώνει το σχολείο μετακομίζουν ξαφνικά οικογενειακώς στο Παρίσι.
Ο Γιώργος είναι απαρηγόρητος.
Δεν πρόλαβε να πει όσα δεν ομολόγησε τόσο καιρό.
Με αβάσταχτο το φορτίο του αποχωρισμού του από τη Δανάη, δεν μπορεί να μείνει πια στο Ρέθυμνο. Η φυγή μοιάζει με λύτρωση. Σπουδάζει στη σχολή Εμποροπλοιάρχων και σε νεαρή ηλικία μπαρκάρει. Δε θα επιστρέψει ξανά στο Ρέθυμνο παρά μόνο ελάχιστες φορές.
Η Δανάη. Γεννημένη το 1972, γόνος καλής και συντηρητικής οικογένειας με πατέρα στρατιωτικό και Γαλλίδα μητέρα.
Κορίτσι με αρχές. Καλλιεργημένη, με πιάνο και γαλλικά φυσικά.
Η πορεία της Δανάης ήταν προδιαγεγραμμένη.
Έζησε καταπιεσμένα εφηβικά χρόνια, μεγαλωμένη μέσα στα "πρέπει" και στα "μη".
Ήρθε στο Ρέθυμνο στα 16 της και στα 18 της με το τέλος του σχολείου, φεύγει αναπάντεχα με την οικογένειά της στο Παρίσι. Ακολουθεί τα θέλω των γονιών της, μην μπορώντας να τους πικράνει.
Έτσι κι αλλιώς ότι κάνουν το κάνουν για το καλό των παιδιών τους. Για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Η Δανάη όμως αγαπά πολύ το Γιώργο. Δε θέλει να τον χάσει. Είναι ο έρωτας της ζωής της.
Τον συναντάει τυχαία για τελευταία φορά στην παραλία του Ρεθύμνου το καλοκαίρι του 1992, όταν έχει έρθει για ολιγοήμερες διακοπές. Η μόνη λέξη που καταφέρνει να ξεστομίσει… είναι ένα αμήχανο «καλημέρα»… Αυτή είναι και η τελευταία φορά που τον βλέπει. Δεν έπαψε όμως, όλα αυτά τα χρόνια, να ρωτάει γι’ αυτόν την καλύτερη της φίλη, την Εύα.
Αυτοί λοιπόν ήταν οι φετινοί πρωταγωνιστές μας.
Ο Γιώργος και η Δανάη.
Κάπου στα σαράντα τους πια.
Δυο ξεχασμένοι έφηβοι που δεν έζησαν το όνειρό τους.
Αυτή μια γνωστή διεθνώς μέτζο σοπράνο και αυτός ένας ονειροπόλος.
Αυτή ακόμα και σήμερα ρωτά να μάθει νέα του.
Αυτός, σε κάποια συναυλία της στη Νέα Υόρκη είναι εκεί, αλλά δε την συναντά. Δεν τολμά να δείξει ότι την έχει ακόμα στο μυαλό και στην καρδιά του.
Και είναι ακόμα μόνοι. Δεν ξέρουμε το γιατί, αλλά ξέρουμε ότι θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν.
Και αυτήν την ευκαιρία καλούνταν να τους τη δώσουν οι συμμετέχοντες στο φετινό κυνήγι.
Οι διοργανωτές από το ρόλο του Γιώργου καλούσαν το …ταίρι τους (Δανάη) σε κρυφά ραντεβού και δοκιμασίες αγάπης μέχρι οι δύο αυτοί αιώνια έφηβοι να βρουν επιτέλους το θάρρος να ομολογήσουν τον έρωτα τοuς και να χορέψουν τελικά το μπλουζ των ονείρων τους.
Το ότι στο μεταξύ η Δανάη προέκυψε «Κουτσή» δεν έγινε εμπόδιο στην ολοκλήρωση της ιστορίας με Happy End…

Τελικό γρίφο πήραν:
ΕΚΑΤΣ΄ Η ΚΟΥΤΣΗ ΚΑΤΣΙΚΑ (4:54:54 μμ)
ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ (4:55:16 μμ)
ΓΑΛΑΤΕΣ (5:17:53 μμ)
ΝΑΤΑ ΚΕΦΑΤΑ (5:19:30 μμ)
ΜΑΛΑΓΑΝΕΣ (5:21:39 μμ)
ΑΡΓΟΣΧΟΛΟΙ (5:23:16 μμ)
Τον 21ο γρίφο πήραν:
ALTER EGO (5:00:45 μμ)
ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ – ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ (5:16:32 μμ)
ΟΙ ΑΛΛΟΙ (5:16:54 μμ)
ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ (5:18:45 μμ)
ΤΕΜΠΕΛΟΣΚΥΛΑ (5:19:14 μμ)
ΚΑΤΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ (5:19:44 μμ)
ΧΟΧΛΙΟΙ (5:20:31 μμ)
Τον 20ο γρίφο πήραν:
ΓΚΟΥΣΓΚΟΥΝΗΔΕΣ (5:05:59 μμ)
ΚΡΑΣΟΚΟΥΡΟΥΠΕΣ (5:08:22 μμ)
ΠΛΑΝΗΤΕΣ & ΑΝΕΣΤΙΟΙ (5:13:20 μμ)
ΑΡΚΑΛΟΙ (5:14:59 μμ)
ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΙ (5:15:38 μμ)
CARNIVALOI (5:18:27 μμ)
Τον 19ο γρίφο πήραν:
ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ (4:22:47 μμ)
ΤΖΙΤΖΙΚΟΤΡΙΧΗΔΕΣ (4:48:29 μμ)
ΛΕΣΧΗ ΜΑΜΟΥΝΩΝ (5:03:27 μμ)
ΡΕΜΠΕΣΚΕΔΕΣ (5:06:19 μμ)
ΣΟΙ – ΑΝΑΜΑΖΩΞΑΡΗΔΩΝ (5:14:33 μμ)
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ (5:20:07 μμ)
ΦΕΥ…ΓΑΤΟΙ (5:20:49 μμ)
ΜΠΑΓΑΣΕΣ (5:22:09 μμ)
ΠΑΡΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΚΟΥΤΟΥΛΑ (5:22:30 μμ)
Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν το σύνολο των ομάδων έφτασαν στον 15ο γρίφο.

Πηγή : http://goodnet.gr/index.php?id=13,79424,0,0,1,0